Lange tenen

De Curaçaoënaar staat bekend om zijn lange tenen. Zo kwam ik erachter dat je niet teveel kritische vragen moet stellen. Zeker niet als je een Makamba (blanke Nederlander) bent. Er schijnt namelijk een gigantisch asfaltmeer (stortplaats van Shell) te zijn op Curaçao. Hier wilde ik wel eens kijken en foto’s van maken. Je moet toch beide kanten van het eiland ontdekken. Dit vertelde ik dus aan mijn huisbaas Max Martina en vroeg naar zijn verhaal. Deze kwestie kon hij niet echt waarderen. Hij is van mening dat je geen vuile was buiten mag hangen en op die manier het eiland in kwaad daglicht brengen. Dit mag absoluut niet naar buiten komen (dus liever niet doorvertellen), terwijl je vanaf de brug het enorm smerige industrieterrein kunt bekijken.
Deze lange tenen merkte ik ook al op stage. Daar vroeg ik waarom er zo weinig regels waren en dat het me opviel in VERGELIJKING met Nederland heel weinig structuur bestaat. Dit vind ik, maar op mijn stageafdeling vonden ze me maar een rare kwibus. Bij veel mensen op Brasami zijn ze van mening dat de tijd het probleem oplost. Behoorlijk raarrrr en lastig.

Bier
Een kleine stap van lange tenen is die naar bier. Op Curaçao wordt voornamelijk Amstel gedronken. Dit wordt gebrouwen op het eiland zelf. Dit schijnt ook anders te smaken dan in Nederland. Dit komt doordat ze gedistilleerd zeewater en andere producten uit de regio halen. Alleen het gerst komt uit Nederland. Lijkt mij een leuk weetje voor in de Curaçaose kroeg.
De enige concurrent van Amstel is Polar beer uit Venezuela. Dit is ons merk geworden, omdat we wel avontuurlijk zijn op het biergebied. Als je hier een biertje besteld is het ook even wennen. Het flesje of blikje is namelijk maar 237ml vol. Ook krijg je vrijwel nooit een glas erbij. Om de simpele rede dat het bier koeler blijft in een klein flesje. Je moet er maar opkomen.

Leguaan
Elke dag komen we meerder van deze reptielen tegen. In het begin was het schrikken, maar nu schrikken we meer van een verdwaalde huismus die hier ook af en toe voorkomt. Deze beesten kunnen behoorlijk groot worden, maar zijn gelukkig ongevaarlijk. De grootste die we hebben gezien was ruim een halve meter. Ze zijn op Curaçao de koningen van de dieren en de mannetjes hebben mooie kleuren en grote stekels. We hebben gehoord op stage dat ze ook te eten zijn. Het schijnt een ware delicatesse te zijn en lekkerder dan kaviaar. Ze maken er meestal soep van. Nog leuker is dat ze twee pennissen hebben. Dit hebben we weer gehoord van onze Nederlandse stagiaire pedagogiek. Ik weet ook niet hoe ze dit weet, maar het schijnt wel een feit te zijn. Ik denk daarom ook dat ze de koning van dieren van Curaçao worden genoemd.

Tot zover mijn korte spreekbeurt over de drie belangrijkste weetjes over Curaçao.