Expeditie Bonaire

Na drie maanden vol sparen van het te kleine en onhandige kleingeld besloten we deze immens grote pot eens te tellen. Deze pot was zo hard gegroeid dat we net de vierhonderd gulden konden aantikken. Dit betekende dat we al een ticket bij elkaar hadden gesprokkeld om Bonaire te ontdekken. Na wat pokergeld hebben afgestaan hoefden we alleen maar twee mooie plekken op het schip Insulinde te veroveren. Deze beslissingen vonden allemaal plaats naar een drukke stagedag, waardoor het onmogelijk was geworden om vooraf netjes het kleingeld om te toveren in briefgeld bij de bank. Deze waren simpelweg al netjes afgesloten. We besloten om ons kleingeld te dumpen bij de kapitein, zodat we aankomende vrijdag gelijk aan boord konden. Bij het schip aangekomen maakten we kennis met de kapitein, genaamd Phil. Kapitein Phil bleek een stugge, narcistische, botte, afstandelijke alcoholist te zijn. Na wat onderhandelingen en uitspraken over irritante studenten mochten we mee om Bonaire onveilig te maken.

Om 5 uur in de ochtend ging onze wekker af. De afspraak was om precies om 6 uur te vertrekken en moesten ruim van te voren aanwezig zijn. Wie dit achterlijke tijdstip ooit heeft bedacht verdiend bijna de kogel. Waarschijnlijk onze kapitein Phil, maar deze is zo eigenwijs dat hij het lekker vind om rond deze tijd op te staan. Gelukkig hadden we kunnen regelen dat ons lieftallig duo Jenny en Sieta ons veilig konden afzetten bij het schip. Nog bedankt hiervoor!

Eenmaal op de boot moesten we een plek veroveren om de nodige uren bij te slapen. Na een wilde kussengevecht hadden we het volledige achterdek veroverd en twee heerlijke matjes gevonden. Na een strak ontbijtje voeren we Bonaire tegemoet. Daarna heb ik zo lekker kunnen slapen dat ik elke kotspartij en elke golf heb gemist. Toen ik uiteindelijk wakker werd gebeld voor de lunch bleek de kapitein dronken en Bonaire na 5 uur eindelijk zichtbaar. Alleen deze heerlijke slaappartij was de vierhonderd gulden meer dan waard. Twaalf uur in de middag waren we dan eindelijk klaar om Bonaire aan te tikken. Na een sierlijke sprong bereikten we het vaste land en konden we opzoek naar vervoer. Op jacht naar een mooie jeep kwamen we vijf teleurgestelde dames tegen die geen auto mochten huren, omdat ze net geen 23 jaar oud waren. Na een korte overleg besloten we de kosten te delen en twee auto’s af te ragen, zodat iedereen meekon. We kregen een jeep en een dikke pick-up met airco.

We besloten na een korte kennismaking gelijk op pad te gaan. Eerst wouden we afkoelen bij een mooi strand. Ook op Bonaire is het vies warm. Na een kwartier zoeken kwamen we bij een strandje terecht met een zwembad. Dit geweldige zwembad had ook nog een complete bar middenin het zwembad. Dit hadden we alleen nog maar bij films gezien, waardoor we ons verplicht voelde om hier een biertje te bestellen.
Na afgekoeld te zijn konden we het eiland ontdekken. Bonaire bleek paars water te bezitten en witte sneeuwbergen. Deze bergen waren alleen van zout. De natuur van Bonaire is een stuk mooier dan die van Curaçao. Ons eiland is dor, droog en rommelig. Bonaire daarentegen is rustig, klein, maar gevarieerder qua natuur. Je hebt op elke hoek minimaal twee flamingo’s en drie wilde ezels irritant rondlopen midden op de weg. Je ziet papagaaien rondvliegen en grotere leguanen. Toch verlangde je na zes uur ’s avonds terug naar Curaçao. Rond deze tijd valt het eiland dood neer en trekt iedereen zich veilig terug naar zijn of haar huisje.

De tweede dag zijn we naar een natuurreservaat geweest. Hier heb je grote Boca’s (uitleg zie vorige stukjes) en veel wilde dieren. Hier konden we ook heerlijk crossen met onze auto’s. Alleen Jaapjan kreeg het voor elkaar om vast te komen in het moeras. Dit kwam door onhandigheid, onkunde en onervarenheid. Ondanks dat ik voorop reed kon ik moeiteloos het gevaar ontwijken en ons veilig thuisbrengen. Jaapjan en zijn bemanning moesten een half uur duwen. Als een echte gentleman gaf hij zijn fout niet toe en liet hij de dames de wagen duwen.

De laatste dag gingen we snorkelen op Klein Bonaire. Dit kleine eiland ligt vlakbij het iets grotere eiland. Hier kun je prachtig snorkelen. Als je naar de noordkant loopt kun je met de stroming meedrijven langs grote veelkleurige vissen, schildpadden, roggen en kleurig koraal. Vooral het zwemmen met schildpadden bleek fantastisch. Je kunt ze aanraken en met ze mee zwemmen. Na twee uur snorkelen moest ik met een verbrande rug terug naar het schip. (hier een gratis gouden tip: insmeren met factor 30 als je gaat snorkelen)
Dit schip heeft twee masten en we gingen terug zeilen. Dit was erg mooi om te zien. Zeker toen we een groep van twintig dolfijnen tegenkwamen. Deze zwommen bij de boot en maakten prachtige sprongen! Om half zeven kwamen we weer veilig op Curaçao. Dit betekende dat we net op tijd waren voor het happy hour van Wet and Wild. Eindelijk weer een echt feest.

Toch was het zeker de moeite waard om een weekend door te brengen op Bonaire. We hebben nieuwe gezellige stagiaires ontmoet. Het eiland is prachtig om te zien en je kunt meer wilde dieren bekijken. Toch had ik het gevoel dat ik na drie dagen het complete eiland had verkend. Als je goed je best zou doen, kun je in een dag het hele eiland zien. Toch ben ik een beetje jaloers dat Gertjan een heel jaar daar mag verblijven.