Drie mooie mannen met inhoud

We zijn meer dan alleen mooie koppies. Dus besloten we naar Campo te gaan. Even voor de duidelijkheid; dit is geen populaire benaming voor een of andere student ter plaatse, die enige trekjes heeft van het Jiskefet karakter Kamphuys. We hebben hier wel degelijk te maken met een dorp vol dames van plezier. Een soort Center Parcs maar dan met hoeren. Wisse zit hier nu al een behoorlijke tijd, soms kan het eenzaam zijn. Hij wilde ons graag laten zien waar hij op dat soort momenten zijn tijd spendeert. Maar alle gekheid op een stokje. We kregen van eilandbewoners te horen dat je het echte Curaçao niet hebt gezien zonder op Campo te zijn geweest. Hier zijn wij het echter niet mee eens. Wat wij daar hebben gezien, gaat onze pet ver te boven. Dit treurige, gelukkig heel klein stukje wereld, is totaal niet het beeld wat we van dit prachtige tropische eiland willen geven. Hier toch een kleine indicatie van deze avond.

Na een rondje lopen kregen we een spetterende stripteaseshow voorgeschoteld, met spreekstalmeester en al. Vervolgens besloten we onze verbaasde emoties een vervolg te geven, door een prettig flesje Amstel Bright te kopen en de pooltafel onveilig te maken. Na enkele minuten ontdekten wij dat deze tak van sport niet de meest gelukkige keuze was in deze omgeving. Al snel werden wij omringd door drie jonge dames van lichte zeden. De keus, die wij luttele seconden geleden nog in onze handen hadden, werden op dusdanige wijze misbruikt, dat wij unaniem instemde dat deze meisjes van de nacht weinig tot geen talent bezaten voor de poolsport. Nadat mooie man Bo een gratis veegbeurt aangeboden kreeg en wij letterlijk meegesleurd werden naar een van de love bungalows, besloten wij definitief dat we nooit vieze hoerenlopers worden en zijn we huilend het park uitgerend.

We hebben ook andere parken bezocht, zoals het Christoffelpark. Dit is een natuurpark waar je met een auto door de bergen kunt rijden en kunt stilstaan bij verscheidene uitkijkpunten en andere cultureel verantwoorde plekken. Deze route duurt normaal gesproken minimaal een uur. Wij vonden dat te lang. Het park was zo nu en dan best de moeite van het kijken waard, maar het waren de fraaie hellingen en bochten die ons het park lichtelijk af lieten raffelen. Na minder dan een kwartier troffen wij tot onze grote verbazing al het fraai gevormde uitgangbord. Desalniettemin hebben wij met onze bescheiden fotocamera’s vanuit een wijd openstaand Daihatsu Terios raam enige ansichtkaarten weten te schieten. Daar zijn we per slot van rekening koningen voor.

Nadat Bo en David het Super Utility Vehicle (SUV) hadden ingeleverd, overigens met videocamera en fototoestel en al, moesten de mooie mannen het doen met de iets minder koninge Toyota Cressida van Jaap en Wisse. Buiten de ongelooflijke pimp my ride bekleding, en het is geen grapje, maar je moet hier echt vaak naar de westcoast, was deze wagen amper in staat een vluchtdrempel op te rijden. Toch besloten de mooie mannen met inhoud een onbegrensd vertrouwen te hebben in autohandelaar Humphry. Dit bleek onterecht. Na een dagje toeren langs de maagdelijk witte stranden die dit eiland rijk is, werd het wel erg snel donker en koud langs de weg. Daar kon een oververhitte Cressida ook geen uitkomst voor bieden.

Wij blijven hier by the way! Jullie zijn altijd welkom...

xxx