Vakantie Venezuela

Na mijn stage (die ik overigens heb gehaald met een zeer goed) waren we natuurlijk erg vermoeid van het leven van Curacao en onze stage. Dus we verdienden wel een klein snoepreisje naar Venezuela. Vooraf waren we (Jaapjan, Jolanda en ik) enorm bang gemaakt door gruwelijke gebeurtenissen die plaats vinden in dit land. De Nederlands Ministerie van buitenlandse zaken raad ook aan om nooit een poot op dit land neer te zetten. Dit waren net de redenen waarop wij besloten om naar Venezuela te gaan. Even kijken of het echt zo erg is.

Hier enkele korte stukjes van de buitenlandse zaken, die het reisje vooraf toch best spannend maakte:

“De criminaliteit in Venezuela is hoog: met name beroving en ontvoering van reizigers door criminelen, die zich bijvoorbeeld als taxichauffeurs voordoen, komen regelmatig voor. In bepaalde wijken van Caracas is het risico van criminaliteit - vooral na zonsondergang – groot (zie ‘Zware criminaliteit’). Waakzaamheid is geboden.” Of deze “U dient rekening te houden met politieke demonstraties, met name in de grote steden. Veel Venezolanen dragen wapens en ook de politie is doorgaans zwaar bewapend bij inzet bij demonstraties. U wordt geadviseerd extra waakzaamheid in acht te nemen bij reizen in Caracas en andere grote steden en samenscholingen altijd te mijden.”

Wij gingen naar Valencia. Dit is de tweede stad van Venezuela. Alleen is deze stad wonen al meer dan twee miljoen mensen. We kozen voor deze stad, omdat we hier twee adressen hadden die we via de kerk van Jaapjan en Jolanda hadden geregeld. Hiermee hadden we contact gelegd en gevraagd of we misschien een weekendje daar konden slapen. Dit was geen probleem en ze keken uit naar onze komst.

De vliegreis begon al erg goed. We vlogen met Insul Air. Deze koningsvliegmaatschappij heeft elke vlucht een loterij aan boord. Iedereen krijgt een kaartje in zijn handen geduwd en dan begint een groot rad te draaien waar een gelukkige winnaar uitkomt. Het mooie was ook nog eens dat ik de winnaar aan boord was. Na een daverend applaus van mijn medepasagiers mocht ik mijn prijs in ontvangst nemen. Dit was een nieuwe retour ticket naar Venezuela vanaf Curacao. Geldig tot december.

Na een halfuurtje vliegen kwamen we dan aan op het vliegveld van Valencia waar we werden opgewacht door meneer Arkenez. Hier zouden wij ook slapen, alleen Jolanda moest bij de Fam. Porter. Deze twee families zouden ons dit weekend alles laten zien wat er te beleven en te zien valt in Valencia. De eerste indrukken waren overweldigend. De stad was erg groot, druk, maar erg schoon en groen. Valencia ligt in een grote vallei die omringt is door hele hoge bergen. Overal is het erg groen en zie je veel palmbomen, meertjes en grasvelden. Het is wel net zo warm, maar door de bergen regent het wat vaker. Het was wel erg druk op straat. Overal zie je mensen, auto’s, fietsen en winkels die de hele avond open zijn. Het verkeer is een grote chaos, je kunt alleen rustig rijden en als je een grote auto hebt kun je gewoon door rood rijden. Het punt is wel dat iedereen een grote auto heeft. Je ziet net als op de Antillen veel grote Amerikaanse auto’s. In venezuela is dit ook niet eens zo gek. De benzine is erg goedkoop. Een liter water is twee keer zo duur als een liter benzine. De meeste mensen hebben geen douche, maar wel een dikke V8 onder hun kont.

Het verschil tussen arm, gemiddeld en rijk is ook duidelijk zichtbaar. Je hebt hier krottenwijken, hoge flats, of een villa. Ik en Jaapjan werden mochten slapen bij de familie Arkenez. Dit is nog een best rijke familie. Ze woonden in een groot appertement, hadden een badkamer (met warme douche! Erg gemist)en een oude computer. We werden echt enorm hartelijk ontvangen. We werden gekust, omarmd en moesten meedoen met een uitgebreide lunch die zijn vrouw in elkaar had geknutseld. Ze waren enorm geinteresseerd in ons en vroegen de hele tijd of we wel genoeg drinken of eten hadden. Ze hadden een heel programma voor ons bedacht. Zo hebben we de vrijdag in grote shoppingsmalls doorgebracht. Gigantische winkelketens waar duizenden mensen voor je voeten lopen. Overal winkels, vreetschuren en cafe’s.

In de avond maakten we kennis met de Familie Porter. Bij aankomst was al gelijk duidelijk dat zij het minder breed hadden. Het huis was niet af, kale muren/vloer, geen badkamer en te klein voor het gezin. Er waren meer dan tien mensen aanwezig. Ook hier werden we enorm hartelijk ontvangen. We moesten ze omarmen en kussen en mochten uiteindelijk plaats nemen op de bank. Ondanks dat we net hadden gegeten, werd ons eten en koffie aangeboden. Daarna hebben we veel gepraat met onze handen en Domino gespeeld. Ook moesten we salsa dansen in de krappe kamer.
De volgende dag zijn we met zijn allen de bergen ingeklommen, hebben we een diertuin bezocht, een groot meer zijn we wezen eten bij een grote grill tent. Op de bergen had je een indrukwekkend uitzicht over heel Valencia, alleen was de toch erg zwaar. Bij het grote meer zag je honderden schildpadden, twee krokodillen en grote vissen zwemmen. In de avond hadden we een verjaardag waar wij ook voor uitgenodigd werden. Waar we weer de hele avond domino hebben gespeeld en gedanst op de salsa. We hadden geen keus, we werden omstebeurt door de dames op de dansvloer gesleurd.

Wat ook opviel was Chavez. Op elke muur was chavez getekend en geschreven. Overal zag je billboards met foto’s van hem. Ook moest je bij elk ontvangst iemand omarmen en kussen. Elke dag weer, iets wat we totaal niet kennen in Nederland. We werden ook overal erg hartelijk ontvangen. Je wist gewoon niet wat je er soms mee moest. We mochten alles bepalen wat we wouden en kregen overal eten en drinken. Het was zo vriendelijk dat het soms ongemakkelijk werd. Ook omdat je weet dat je als stagiaire gewoon rijker bent. Toch was het een super mooi weekend, waar we veel mensen mochten ontmoeten en veel van de stad hebben kunnen zien.