Bon Bini Kòrsou!

Het eerste gevecht is een feit. Bij het uitstappen van ons vliegtuig kregen wij een warmtegolf over ons heen. Na een wilde worsteling met mijn trui moesten we gelijk wennen aan de temperatuur. We kwamen om 19 uur aan en het was nog ruim 28 graden. Alles is anders. De temperatuur, de geur en de mensen.

Op het vliegveld werden we verwelkomt door Rudin en Tamar (twee klasgenotes). Na een korte verhaaluitwisseling moesten we direct door naar ons appartement. Daar stond onze tijdelijke huisbaas op ons te wachten. Onze huisbaas heet Max Martina. We werden gelijk hartelijk ontvangen en we moesten mee naar zijn veranda. Daar kregen we twee ijskoude biertjes en moesten we kennismaken met zijn kat. Hij had hier een hele grappige naam bedacht, namelijk Muis. Hij legde kort uit dat een kat juist muizen vangt en wij lachten maar vriendelijk mee. Wij vertelden dat onze kat ook Muis heette. Hierdoor viel een korte pijnlijke pauze en bleek zijn grap dus iets minder briljant.

We vertelden dat we uit Zwolle kwamen. Dit was toevallig! Hij had er vanaf 1969 acht jaar gewoond op de groene weg. Hier woon ik dus aan. Ongeveer 2,5 uur hebben we geluisterd naar zijn levensverhaal. Voor de rest heeft hij aan een stuk doorgerateld. Toen hij merkte dat ik af en toen vermoeid wegzakte stopte hij pas. Dit was ook niet zo gek naar 12 uur vliegen.

Ons appartement bevalt erg goed. We hebben een slaapkamer, badkamer en een keuken. Buiten hebben we samen met onze huisgenootjes een tuin met veel schaduw. Het enige wat tegenvalt is de koude douche. Hier valt nog niet aan te wennen. Lekker lang douchen is er dus niet bij. Het schijnt dat ze nergens warm water hebben op Curaçao. Dit is niet nodig omdat het elke dag natuurlijk snikheet is. 18 maart mogen we in een grotere appartement met twee slaapkamers voor dezelfde prijs!

De tweede dag werden om 8 uur wakker gebrand door de zon. Nog vermoeid besloten we een stukje te lopen om te ontbijten. Na ongeveer honderd meter leek het net alsof we in de Sahara waren beland. Het is bijna niet te doen om op Curaçao te lopen. Na een half uur lopen kwamen we in een klein wegrestaurantje waar de een familie van moet rondkomen. Na een half uur uitleg met handen en voeten over de kaart besloten we veilig een pistoletje ham kaas te bestellen. Daarbij namen we een lekker bak zwarte koffie. Alleen in de koffie doen ze automatische 8 scheppen suiker bij. Deze bocht was dus niet te drinken. We hadden natuurlijk geen poot op te staan, want de koffie was nog steeds zwart.

Op terugweg besloten we voor drie dagen een auto te huren. Deze hebben we voor drie dagen gehuurd, zodat we een stuk mobieler zijn geworden. Deze auto heeft een automaat, airco en een cd speler! De kennismaking met het verkeer was ook een hele belevenis. Je moet hier zo hard rijden, rechts en links in halen en toeteren als je mooie vrouwen ziet staan. Daarnaast rijden Antilianen met alcohol op en bellen ze constant. Rechts heeft geen voorrang en knipperlichten gebruiken doen ze niet aan. Dit was even spannend maar het wend erg snel.

Wat me de eerste twee dagen is opgevallen dat iedere Antilliaan te vriendelijk is en graag ouwehoert over zijn eigen levenslessen. Erg interessant en leerzaam maar soms erg vermoeid. Even kort wat vragen is er niet bij. Dit maakt het eiland wel erg gezellig en toegankelijk.

De derde dag besloten we samen met onze huisgenoot Ellen naar het Westpunt te gaan. Hier hebben ze mooie stranden en hoge golven. We besloten eerst naar de Kleine Knip te gaan. Dit is een klein wit strandje. De zee is 27 graden en erg blauw. De plaatjes in onze reisgidsen liegen echt niet. We besloten onze lichtgevende torso te tonen aan de zon. Dit was helaas voor korte duur omdat het toen begon te regenen. Hierdoor zakte de temperatuur naar 25 graden, waardoor het steenkoud begon te worden. Naar een kortsprintje zaten we weer veilig in de auto en reden we naar Boca. Dit is een plek waar hoge golven voorkomen dit kapot slaan op de rotsen. Hier kun je prachtige rondhuppelen en surfen. (zie de foto’s)

’s avonds zijn we naar Sinco geweest. Deze stoere hiphop tent draait knoerthard alleen maar rap en reaggea. Niet echt mijn ding maar het was wel mooi om te zien dat de Antilianen er helemaal wild van werden. De kroeg was trouwens wel mooi. Stond op een berg en was helemaal open, waardoor een verkoelend briesje ons gelukkig maakten.

Maandag beginnen we met onze stage. We hebben om 9 uur afgesproken met onze stagebegeleider. Normaal beginnen ze om 7 uur, maar de telefoniste vertelde ons dat Mauricio altijd wat later komt… Goed zo!